In Holendrecht ontstaat op 16 mei jl. een conflict tussen een viertal agenten en een groep moeders. Op een filmpje van de gebeurtenis zie je de moeders, met name een van hen, de politie op schrille, eisende toon de agenten bevragen. Het gaat om een 12-jarig kind, die naar het lijkt iets fouts heeft gedaan en door de politie in een busje is gezet. Het gaat fout als de vier agenten weglopen naar hun fiets. Ze willen verder. De meest felle vrouw stormt op zeker moment op een van hen af. Hij pakt haar beet, een collega komt helpen en samen worstelen ze haar in de boeien. Andere vrouwen stormen nu naar voren en gillen, een agent pakt zijn wapenstok en maakt een slaande beweging. Even daarna eindigt het filmpje. Een raciale rel is vastgelegd, die ene vrouw werd mishandeld, altha ns dat is de conclusie die je kan trekken.

Ze werd in ieder geval niet zachtzinnig in de boeien geslagen. Ze protesteerde tegen het volgens haar onterecht oppakken van een kind en eiste genoegdoening. De politie was niet in staat tot de-escalerend optreden en werd als handhaver niet geaccepteerd. De vier politiemannen waren wit, de vrouwen zwart, althans daar leek het op.

Het kan zijn dat de witte agenten op voorhand als de vijand worden gezien, als vertegenwoordiger van het oude, koloniale gezag. Wat in ieder geval in Zuidoost opvalt, dat er hier geen zwarte agenten lijken te bestaan. Het zal bovendien zeer wel mogelijk zijn, zoals je nogal eens kan waarnemen, dat witte agenten een confrontatie met een groep zwarte mensen uit de weg gaan, omdat die vaak de neiging heeft hard te gaan schreeuwen en agressief gedrag vertoont. Als de agenten wel optreden, zie je hen vaak verkeerd handelen. Opvallend: de agenten in het filmpje praten niet. Alles gebeurt zwijgend. Het zal ze wel geleerd zijn: niet praten, want dan ben je eeuwig bezig. Maar door te zwijgen versterk je ook de woede. Misschien moet er een knop, een signaal zijn, die een gespecialiseerd agent meteen naar de locatie van conflict brengt.

Bij deze nog het filmpje.