Surinaamse welzijnswelzijns-instellingen. Tja. Vaak een hoop gedoe. Strijdende partijen. Knokken om gunsten, netwerkjes, posities en poen. Maar dan moet er wel subsidie zijn en een gebouw. Zo´n gebouw is het oude Vikaasj, ooit neergezet om de Hindi-Surinamers tevreden te houden, geplaatst bij de Groesbeekdreef, in de schaduw van Kikkenstein, vlakbij de EBG-kerk.
Het welzijnswerk kwam er nooit tot leven, de bestuursstrijd wel, tot subsidies werden terug gevorderd en leegstand dreigde. En toen was daar portefeuillehouder Dalgliesh, die de zaak weer leven inblies en de stichting Simud tot beheerder en programmeur van het gebouw maakte met bijpassende subsidie. Dat gebeurde eind vorig jaar. De penningmeester schijnt alweer verdwenen te zijn en 18 februari bericht Het Parool, dat met name Onafhankelijk Zuidoost – OZO – en de VVD grote moeite hebben met de installatie van Simud. Er wordt gesproken van vriendjespolitiek en gunsten uitdelen om stemmen te winnen, zoals 4 jaar terug, toen de PvdA zich opeens hard maakte voor een nieuwe mandir – gebedshuis annex ontmoetingsruimte – voor (Surinaamse) Hindoestanen, die er overigens niet kwam, want binnen deze etnische en culturele groep zijn vele strijdende partijen. Er wordt gewezen naar de PvdA-connectie: lijsttrekker Dagliesh en Simud-bestuurders/PvdA-leden Lachman Soedamah en Stanley Lo-A-Njoe.
Eddy Meyer, de fractievoorzitter van de VVD, heeft meer bezwaren dan cliëntelisme. Hij noemt Simud een zwakke club zonder ervaring op het gebied van beheer en programmering. Tegenargument van Dalgliesh: ik heb persoonlijk vertrouwen in de personen. Narish Parsan, huidig PvdA-fractievoorzitter vindt alle rumoer maar flauwekul. Alles is goed afgesproken, controleerbaar, integer en transparant.
Wat feiten. Simud is 2002 opgericht als Instituut voor Multiculturele Dienstverlening (en daar klinkt een bel van Stida, stichting interculturele dienstverlening, van Lachman/Luqman en Axwijk). De stichting is gehuisvest op het adres van oprichter en advocaat Soedamah in het buurtje Koningshof. Doel van de stichting: bedrijfsopleidingen.
Mede-bestuurder Stanley Lo-A-Njoe, een creool met een Chinese grootvader, heeft een nagenoeg leeg Facebook en op de Linkedin-pagina niet veel meer staan dan dat hij urban planner is. Hij was in 2010 lijstduwer bij de PvdA in Zuidoost, is bestuurslid bij Platform Diaspora met een wereldwijde missie – activiteiten onbekend – , en secretaris van het Surinaamse Inspraak Orgaan (SIO), een officieel instituut waarmee de overheid over Surinaamse zaken overlegt. Het heeft een website waarop bitter weinig aan informatie en activiteiten is te vinden, met een jaarverslag van 2010, dat geen jaarverslag is, maar een opsomming van (officiële) taken en doelstellingen.
Eind december zou het nieuwe Hindoestaans cultureel centrum De Bijlmer Lotus, de nieuwe naam voor Vikaasj dus, met zijn activiteiten beginnen. Het werd uitgesteld naar 26 januari 2014. En vandaag sta je er dus voor een dichte deur, met daarachter een hal en een lege zaal met een grote dansspiegel en wat stoelen. Geen flyer of affiche dat een activiteit aankondigt.
Bij toeval kom ik een van mijn oudere GroenLinks vrienden tegen. En direct krijg ik een uitnodiging voor de opening van de Bijlmer Lotus op 28-02-2014 om 16.00 uur in mijn handen gestopt. Zelfs voordat ik Lachman Soedamah kan feliciteren met zijn promotie. Een van de zittende en verkiesbare deelraadsleden dringt het gesprek binnen en meent nog snel belanghebbende informatie over de grensconflicten in Suriname te moeten melden, juist het onderwerp waar Lachman Soedamah op gepromoveerd is. Her en der hoor ik vooral opmerkingen over het campagnevoeren voor de nieuwe kandidaat president van Suriname, de heer C. Santokhi door Lachman Soedamah.