Het wezen van een verkiezingsstrijd is, dat er een zekere periode een bepaalde anarchie heerst, waarin de partijen elkaar op elk mogelijke manier bestrijden. Lawaai maken. Affiches plakken daar waar het niet mag.  En dan grijpt diezelfde politiek in. Er komen houten borden op stellages, waar elke partij zijn plaatje mag plakken op zorgvuldig uitgekozen plekken, waar niemand last van ze heeft en ze dus nauwelijks gezien worden.

Die ordening met scheef geplakte en vaak half afgescheurde posters bleek echter niet genoeg. Ambtenaren van de gemeente ontwierpen voor de komende verkiezingen een nog beter systeem: grote, rechthoekige reclamezuilen op een forse paal, waarop de partij-affiches keurig recht en in strakke lijnen op kleur gesorteerd kunnen worden, zodat er een mozaïek ontstaat, die hoewel fleurig alles dood slaat.  Er is nauwelijks nog een onderscheiden poster te zien en ze hangen zo hoog en op zo’n afgelegen plek, dat je er onverschillig aan voorbij gaat, als je tenminste in de buurt bent. Misschien lees je nog net een tekst, die verkiezingen aankondigt, hetgeen natuurlijk is meegenomen.

Er worden bakken met geld weggegooid, door een opdrachtgever, zijn ambtenaren, en hun ingehuurde ontwerpers.  Zij spreken niet over stemmen en een strijd om macht.  Zij benadrukken slechts het design als ordenings-principe van een sociaal en politiek proces.  Het is verpakking en verhulling. Het lijkt een brug naar iconische staatsportretten van bijv. burgemeester Eberhard van der Laan: de man die uw veiligheid garandeert. Het gaat goed, liever burger, wij waken over u.  Kijk ook om u heen: alles ziet er strak en opgeschoond uit. Zie ons bord… Verheugt u, stemmen hoeft niet. We komen er wel uit.

En wij voorspellen u, dat er in de toekomst de politiek nog uitsluitend portretten zal afficheren: mannetjes en vrouwtjes die u bij de hand zullen nemen, en het logo van hun partij naar de achtergrond zullen drukken, zoals zij nu al bezig zijn, niet alleen op de posters maar vooral via hun persoonlijke flyers. Geert begrijpt dat het beste.

De man op de foto is overigens Henk de Boer, tot de verkiezingen enig raadslid voor de CDA in ons stadsdeel. Zijn opvolger lacht ons toe in de bovenste rij, tweede van rechts. Henk vindt de borden maar niks als reclamemedium.