In de verkiezingskrant van ons stadsdeel, net uit, staat niet dat de ren naar een zetel in de bestuurscommissie zeker ook van doen heeft met persoonlijke belangen: eer, macht, aanvulling op het inkomen of gewoon een baan. En dat – het hebben van persoonlijke doelen –  is natuurlijk helemaal niet erg. Het niet benoemen tekent echter wel de kramp waarin de verkiezingsstrijd altijd weer opnieuw gevoerd wordt. Veel loze beloften, veel op de borst klopperij, veel leugentjes om bestwil. We kunnen elkaar simpelweg niet de waarheid vertellen en in alle bescheidenheid onze voornemens, zwakheden en kracht over tafel brengen. En dus worden we dood gegooid met reclame teksten, waardoor het idee ontstaat van een stelletje honden die elkaar de tent uitvechten voor dat ene been. En dat is geen goede reclame voor de democratie en zijn verkiezingen.

Van de straat komt het verhaal, dat de VVD-top, zittend in een kroeg, de huidige coalitiepartner, de PvdA, stevig door de stront haalt. Van verderweg komt het het bizarre feit, dat een Amsterdamse VVD-bestuurder een belangrijk ambtenaar heen zendt, omdat hij te weinig geprezen wordt of anders gezegd: zijn afbeeltenis staat niet altijd op de meest prominente plek in project-publicaties.  Exit ambtenaar, exit leuke plannen, die niet meer uitgevoerd zullen worden en al veel geld gekost hebben.

D66 krijgt de prijs voor de beste campagneleider.  De flyers en beloften van deze partij blijven binnen stromen. De laatste was weer een hele goede. Besturen vraagt om V.I.S.I.E.  beweert Ristie en vertaalt dat in: Vooruitgang, Inspiratie, Spreekrecht, Informatie, Educatie.

Maaike Arnhem, PvdA, heeft het over de kracht van vrouwenbeleid, ook een pracht van een loze kreet.

Loos is ook het programmapunt van Platform Zuidoost: armoede terug dringen door het scheppen van 750 banen per jaar, terwijl we toch allemaal weten dat inzake armoedebeleid en werkgelegenheid de bestuurscommissie slechts een zeer marginale rol kan vervullen.  En voor wie zijn die banen?  Voor de echte armoedzaaiers, die eigenlijk opgegeven zijn of gewoon voor de kansrijke werklozen?

Nummer 2 van dat Platform, Jeroen (Jaye) Brunsveld, brengt de Zwarte Pieten discussie in de strijd. Op Facebook publiceert hij een link naar Ninsee (het instituut over slaverij), op wiens site geschiedenisleraar Cees Luckhardt probeert aan te tonen, dat slavernij en Zwarte Piet onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Cees heeft daarvoor een simpel bewijs. Hij beweert dat de Zwarte Piet ontstond in de eindtijd van de slavernij en grijpt terug naar schilderijen uit de 17de en 18e eeuw (!), waarop zwarte mensen als bedienden van blanke prominenten worden uitgebeeld. Het is hem niet opgevallen, dat we in die tijd nog geen rijke, zwarte kooplieden kenden, die schilderijen lieten vervaardigen en dat elke bediende van welke kleur ook in een schilderij met vooraanstaanden nooit meer dan een serviele functie krijgt.

Jude Kehla van hetzelfde Platform voert op Facebook campagne door de Ghanezen te feliciteren met hun nationale feestdag en bevochten onafhankelijkheid.

De prijs voor de beste politicus gaat deze week overigens naar Jeroen Dijsselbloem, die gisteravond volstrekt ontspannen, transparant, scherp en goedgemutst de vloer aanveegde met Paul en Witteman.  Groot voordeel van de man: in zijn stem ontbreekt elk spoor van dubbelhartigheid, geslijm of arrogantie, wat je van zijn kompanen Samsom en Asscher niet kan zeggen.