Daar staat ie: gezellig grijnzend met zonnebril, rechts, met Ronald Neslo, op naar een zetel in de gemeenteraad met de Progressieve Minderheden Partij. Nee, Joesoe/Yoessoef/Jules Maatrijk, kwam niet in de gemeenteraad, maar later wel een periode in de stadsdeelraad, met een eigen partij, altijd te vinden in de bibliotheek, en nooit in de raadszaal, behalve als er herrie geschopt moest worden terwille van de achterban. Jules Maatrijk, privé uitbater van de collectieve ruimten Kruitberg, oprichter van de hosselbar ISHOS in wijkaccommodatie Ganzenhoef, en beroemd geworden midden jaren ’70 toen hij met vrienden de Gliphoeve-flats kraakten voor al die landgenoten die Suriname ontvluchtten vanwege de onafhankelijkheid. De kraak deden ze voor 500 gulden de woning en de woningbouwvereniging Ons Belang vond het niet echt erg, want had in Gliphoeve grote leegstand, was armlastig  en mocht van de gemeente en de collega wbv’s geen woningen meer verhuren aan de Surinamers.

Onder leiding van PvdA-wethouder Han Lammers ontsprong een heftige strijd om verdere verzwarting van de Bijlmer tegen te h0uden, maar de gemeente verloor, vooral toen ze uitrekende, dat het veels te duur werd om Surinamers in pensions op te bergen. Die pensions boden weinig ruimte – hele gezinnen op een lullige kamer en stapelbedden in een aanpalende gang, en vroegen natuurlijk veel geld, dat door de gemeente betaald moest worden. Die was immers verantwoordelijk voor de opvang van de landgenoten verweg.

En dus werd met toestemming van de gemeente Gliphoeve 1 zwart, en Gliphoeve 2, en Gerenstein, en Geinwijk en Egeldonk. Alles liever dan leegstand, of  zoals René Grotendorst altijd graag pleegt te zeggen: de Surinamers hebben toen de Bijlmer gered. En de geredden maakten nieuwe pensions in hun prachtige appartementen, voor hun minder gelukkige landgenoten van overzee, maar dat kostte het rijk en gemeente alleen de continue opknapbeurt van een algauw totaal uitgewoond Gliphoeve, zo’n 20 miljoen, plus nog een immens bedrag voor de renovatie van het gebouw in ’82-’84.

Een plein voor Joesoe

Met Joesoe’s carrière kwam het na de kraakacties in Gliphoeve echter nooit meer goed. Hij verloor zijn baan als maatschappelijk werk bij de Beheersraad, maar veerde midden ’90 weer op met het Allochtonen Breed Overleg (samen met Roel Luqman), dat de stoot gaf aan de oprichting van het Zwart Beraad, een congsie van zwarte raadsleden en ambtenaren bij het stadsdeel, die ervan droomden de macht in Zuidoost over te nemen, te beginnen met de geldpot die Europa voor de sociale vernieuwing ter beschikking had gesteld, de zogenaamde Urban-gelden. Harald Axwijk en Roel Luqman verwierven er hun Stida-project mee, maar Joesoe bleef zonder baan, zonder project. En opeens was ie dood. Teveel gedronken luidde de mare.

Maar hij is niet vergeten. Landgenote Helga Fredison stelt nu voor naar deze held een plein te vernoemen, het plein naast Hoptille, onder de Karspeldreef doorgaand naar Hakfort/Huigenbos, dat onlangs geheel gerenoveerd is en op 12 mei door Herrema geopend wordt. Reden: hij was een sociaal en politiek emancipator, en dat is waar, juichen anderen met haar op Facebook.  Ach ja, het was een gezellige, aanstekelijke man, altijd in voor wat herrie, en een schoolvoorbeeld van de Surinamer die het schuldgevoel van de blanke Hollander perfect wist uit te buiten. Een schelm,  laten we het daar op te houden. En aangezien er vele schelmen op sokkels staan in een laatste en tevergeefse poging heldhaftig over een plein te regeren, mag Joesoe natuurlijk ook zijn plein hebben, net zoals Roel Luqman en straks Harald Axwijk en Emile Esajas.