Begin jaren ’70 werd de Bijlmer  leegstand gered door de nakende onafhankelijkheid van Suriname. De Stad van de Toekomst maakte toen al snel kennis met de hangman, soms getrouwd, soms met baan, maar vaak ongetrouwd en werkloos. Hun kinderen maakten ze bij vrouwen, die ze niet konden onderhouden. En dus had de Bijlmer er ook vele eenouder gezinnen bij. Een nieuwe relatie leverde de (buiten)vrouw niet alleen een kind op, maar ook, voor een zekere periode, geld en kadootjes. Het was onderdeel van hun kultuur, die vooral gekenmerkt werd door pinaren: sappelen en hosselen voor wat inkomen. Het hosselen (en hangen) gebeurde onder meer op straat bij winkelcentrum Ganzenhoef waar vrouwen koekjes en andere lekkernijen verkochten en mannen Surinaamse worsten (fladder), waterijs en bbq-voer. Op Ganzenhoef was ook plek zat. Er lag een groot asfalt-veld en een flinke lap groen. En als de hangman daar niet wilde verblijven, kon hij terecht in de illegale barretjes van wijkaccommodatie Ganzenhoef of in hetzelfde gebouw bij de sportzaal, die door landgenoot Theo Islam beheerd werd. Daar waren tafels en stoelen genoeg om te kaarten, te gokken en te drinken.

En toen kwam de Bijlmer Vernieuwing, die steeds meer ruimte bij de hangmannen weg snoepte. Op het nieuwe winkelcentrum Ganzenhoef en omliggende buurt is er nu alleen nog het plein tussen het café en Albert Heijn, aangevuld met de twee muurtjes naast de op- en afrit naar het parkeergedeelte. Sommige hangmannen arriveren bij mooi weer al heel vroeg in de ochtend, voor een kop koffie bij de bakker. De anderen druppelen in de middag ‘binnen’.  En niet zelden  wordt in een vlakbij geparkeerde auto van een van hen de muziek wat harder gezet, met de deur open. Het is veel en soms hard praten, een sigaretje erbij, maar geen drank. Vlakbij zijn ook drie tegels in het trottoir gelegd, die de lezer, voor zover aanwezig, vertellen dat Ganzenhoef is uitgeroepen tot een veilig winkelcentrum. En dat is ook zo. Van de mannen heb je geen last en als je al wat langer in de Bijlmer woont, herken je elke dag weer vele gezichten, van 20 jaar en verder terug.

En toen werd de buiten verblijfsman een problematische hangman. Dat gebeurde, toen stadsdeel-voorzitter Tjeerd Herrema (een boeroe) zich in 2013 bezorgd afvroeg of die hangman niet teveel dronk en andere ellende met zich droeg, en vervolgens de VVD daarop inhaakte met de verontrustende mededeling, dat de hangman op de Amsterdamse Poort voor overlast zorgde. De raad bezon zich en nam een wijs besluit. Er moest een onderzoek komen en uit de kas werd daarvoor zo’n 150.000 euro gevist. Het rapport is er nu en is door de bestuurscommissie voor kennisgeving aange-nomen, want ja, zo konkludeerde het rapport: zoveel was er eigenlijk niet aan de hand. Misschien moest er nog een ‘ontwerpend onderzoek komen om in kaart te brengen of er een mogelijkheid is om verder ruimte te geven aan ontmoetingsplekken in de publieke ruimte‘. Niks te melden dus, behalve prietpraat. Gelukkig was er nog een succesje. Via een speciaal traject werden 12 hangvolwassene aan een baan geholpen en verwierven er 11 een uitkering. De zeven andere deelnemers aan het traject bleven met lege handen: geen werk, geen inkomen.

De foto is uit 1986, gemaakt door Madeleen Ladee op winkelcentrum Ganzenhoef. Rechts op de foto zit de inmiddels overleden Krolis, drummer en bandleider van het trio De Schatjes.