De gemeente Amsterdam heeft onder het huidige college een beleid ontwikkelt om weinig florissante buurten qua inkomen/laag geletterdheid en voorzieningen een 2,5 ton te verstrekken om bewoners naar eigen idee de buurt van opbeurende plannen te voorzien. In de Bijlmer werden de K- en G-buurt daartoe uitverkozen. In de G-buurt lieten vooral oudere bewoners ( – Geerdinkhof, Gouden Leeuw en Groenhoven – ) met een mooi inkomen en een goede opleiding zich verleiden om aan vergaderingen deel te nemen. Er ontstond een voortrekkersgroep, zich noemend Kerngroep G-buurt, die het op zich nam om een prachtig alles omvattend plan te schrijven. In deze groep een gepensioneerde witman en vier Surinamers. September vorig jaar presenteerde de club zich met een feestje rond hun eigen kantoor in Lola Buitenpost Egeldonk 50 en op het binnenterrein van Gravestein/Geldershoofd. Er kwam ook een boekwerkje met plannen uit, geheel volgeschreven door de vijf, waarbij alle vijf in ieder geval een gelijksoortig hoofdstuk over hetzelfde onderwerp inleverden: een opvanghut voor de hangmannen van Ganzenhoef. Daarnaast stond het vol beleidstukken die van bestaande, amtelijke stukken leken overgeschreven. Een puinhoop eigenlijk. Later bleek dat de Kerngroep al in de zomer voor september 2019 uit elkaar was gedonderd, alleen Anijs, Hoost en Koster waren nog over. Er meldde zich wel een actieve, alleenstaande moeder uit Geldershoofd, Sandy O. met allerlei leuke plannen voor de kinderen. Ze liep bij de schuldhulpverlening. Deze dame werd voorzitster van de stichting Democratisering G-buurt Amsterdam Zuidoost, die de financiën van de Kerngroep moest gaan regelen. André Koster werd er penningmeester van en die bazuinde rond dat er met het geld geen rare dingen konden gebeuren. Daar had ie persoonlijk voor gezorgd, alles in kannen en kruiken.

Maart 2020 bleek de voorzitster 96.478,48 euro van de bankrekening van Democratisering gestolen te hebben. Dat maakte Koster bekend, die inmiddels in zijn huis te USA verbleef. De voorzitster had het geld onder meer gebruikt om haar eigen begrafenis met witte limousines te betalen. Er was daarbij een tochtje door de buurt gemaakt. Totale kosten: zo’n 12.000 euro.

Eind april berichtte De Jager als lid van het Stadsdeel-bestuur dat het de zaak voor zover dat mogelijk was onder controle had. Ze wisten waar het gestolen geld naartoe was.

Sindsdien vernamen we niets meer van het stadsdeel-bestuur. Er is nu wel, 4 maanden later, een persbericht van de stichting Democratisering, waarvan André Koster weer enig bestuurslid is. Hij schrijft, dat de overleden voorzitster 50.000 euro schonk aan zichzelf; tweemaal 15.000 weggaf aan intimi en ook nog eens 10.300,74 aan contant geld bij de bank opnam. Samen: 90.300,74. Dat is dus 6.128,33 minder dan het totaal gejatte bedrag. André vertelt niet hoe dat zit. Hij vertelt verder dat 62.554,67 inmiddels is terug gevorderd en er hoop is dat de ingeschakelde jurist nog meer ophaalt. Hij vertelt niet hoeveel er maximaal nog te halen is en wat de jurist gaat kosten, een bedrag dat je ook als ‘dubbel’ gestolen geld kan beschouwen.

Wederom wordt de vraag niet beantwoord hoe een bestuurslid van een stichting in haar eentje zoveel geld kan wegsluizen – de statuten van elke goede stichting verbieden dat en de bank stelt dat eveneens op prijs: er worden altijd twee handtekeningen van twee bestuursleden vereist. Dan hebben we nog het verdwenen bedrag van zesduizend euro, waar geen naam bij staat, en natuurlijk de persoon van André Koster onder wiens verantwoordelijkheid alles mede plaats vond en die nog altijd geen volledige opening van zaken geeft. Hij wil door, voor de goede zaak, maar met wie dan wel? En het stadsdeel cq gemeente Amsterdam: kijkt die alleen maar toe?