In de K-buurt beweren actievoerders, dat je in de K-buurt van de Bijlmer nooit een individu bent, maar een gemeenschap. We zijn inclusief zullen we maar zeggen en dat kunnen we best verantwoord uit mond krijgen, want ongeacht de kleur en afkomst van onze groep vallen we elkaar niet lastig. We zitten tevree op ons eigen eiland en zijn wellicht jaloers op de voorkeurs postie die afro-surinamers al jarenlang in ons stadsdeel genieten.

Vanaf begin ‘70 tot midden jaren’90 was het evenwel oorlog tussen witman en zwartman uit Suriname, niet op straat, want buiten was het gezellig, maar in de kamertjes van overleg en politieke geldbesteding. Op bijna elk niveau werd er gevochten om geldstromen en posities, waarbij zwart regelmatig dreigde met een echte opstand en fakkels zouden branden. Er was ook zwart en wit welzijnswerk, die het verdomden om op enige manier samen te werken.

In die twee perioden speelde Roel Luqman een rol, de man die in de laatste uitgave van “Bijlmer & Meer” wordt geprezen om zijn opbouwende werk voor moskee El Taibah en zwarte belangen. Het is het verhaal van zijn trotse dochter Moenira en mensen als Belliot. Het is een verhaal vol onjuistheden en onterechte glorie.

Roel was vooral de stampijmaker voor ‘baas’ Harald Axwijk, de broer van Hillie en voorheen een onafhankelijkheidsstrijder uit Suriname. In de Bijlmer was hij de directeur van welzijnskoepel SIB (jaren ‘70) en later Stida (jaren ‘90 en 2000). Roel moest zonodig vergaderingen verstoren en wit angst aanjagen. Zijn grootste rel veroorzaakte Roel echter toen hij midden ‘80 als secretaris van het moskee-bestuur in het weekblad Elsevier El Al met bommen dreigde en burgemeester Van Thijn als jood verrot schold. Het kostte hem z’n baan en naam. Lachmon werd Luqman.

In de jaren ‘90 keerde hij terug op het toneel: samen met Axwijk en Maatrijk voerde hij het Allochtonen Breed Overleg aan (in totaal niet veel meer dan deze mensen). Het doel: het kapen van een zo groot mogelijk deel van de vele miljoenen die via Europa, de Nederlandse overheid en de gemeente Amsterdam naar de Bijlmer zouden komen om de wijk van zijn werkloosheid, gebrek aan voorzieningen, armoe etc te verlossen. Harold en Roel kregen zo hun Stida, dat werkloze Surinamers aan baantjes hielp als lifttoezichthouder. Het grootste succes was de oprichting van Zwart Beraad, dat weer politieke hoofdrollen opleverde voor Belliot – Sweet – Dalgliesh en La Rose – en de Bijlmer zijn karakteristiek als Bimre, de Bims, Smib, Blaka Foto.

Op foto: wethouder Louis Kuijpers, Roel Lachmon en ambtenaar. Midden ’80.