Al vele, vele jaren heb ik (H.E.) Ghanese buren: een moeder en een zoon, inmiddels in de 20. Pa was al snel weg, het geluk achterna in Engeland. Er kwamen onderhuurders, voor een paar maanden of langer: mannen en vrouwen, uit Ghana of Duitsland of Engeland of Zwitserland,  maar allemaal Ghanees, op zoek naar geld en ander geluk. Sinds een paar maanden is het stil in huis. Moeder en zoon hebben het gehad met al die passanten, ze zoeken hun rust. Een aantal deuren verder woont een echt gezin met veel kinderen, pa doet wat voor de kerk, moeder doet iets in hotels. Het zijn Ghanezen die hun huis hebben volgestouwd met spullen, zoals vroeger veel Ghanezen deden: spullen sprokkelen om in een container te laden, na ze eerst thuis in alle kamers en op het balkon gestouwd te hebben,  en dan op weg ermee naar de markten van Ghana, die daar alle steden en dorpen bijna over woekeren. Het ging om koelkasten, tv’s, hifi, computers, auto-onderdelen en soms komplete auto’s.  Plus alles wat verder verkoopbaar is. Niet alleen 2de hands spul, maar ook opkoop-partijen. De containers stonden in de Bijlmer eerst naast de flats. En toen dat niet meer kon, werden ze op een verlaten parkeerplek bij hotel Campanile gezet. Ook die plek verdween. Er waren en kwamen bedrijven, die containerplekken verhuurden, zoals een immense onderneming in Lelystad die groot was geworden met de verkoop van gammele auto’s, vrachtauto’s en bussen naar Ghana en naburige landen. En zo rijden daar oude Mercedes-bussen rond met de naam van een Nederlands bedrijf, die op een wegroestende vloer zo’n 20 mensen met hun bagage vervoeren, een soort lijndienst, die alleen vertrekt als de stoelen allemaal bezet zijn. Het Lelystadse bedrijf werd opgezet door een oude hippie, die zich de laatste jaren vooral gespecialiseerd heeft in de export van plofkippen naar Ghana en ze daar tegen zeer concurrerende prijzen op de markt brengt. Weer een inlands product om zeep geholpen.

Ik heb geen idee of die containerhandel vanuit Nederland nog altijd even bloeiend is als voorheen en enige Ghanees nog een bestaansrecht biedt. Ik weet wel dat een paar jaar geleden hele partijen tv’s en monitors bij het grofvuil werden gezet.  De vraag is:  hebben de Ghanezen die handel nog nodig of hebben ze inmiddels andere vormen van bestaan gevonden en/of worden de spullen niet meer in Nederland gezocht, maar bijvoorbeeld in Dubai of China, waar alles nieuw is en zeer goedkoop. Dat ze in Dubai en China handel drijven is duidelijk. Dat wordt prachtig beschreven in het laatste boek van Lieve Joris: ‘Op de vleugels van de draak‘. Ze neemt ons mee met al die Afrikaanse handelaren en ondernemers, – uit Ghana, Nigeria, Zaïre, Kenia of waar ook vandaan – , die hun inkopen in genoemde landen doen, en daar alleen of samen met anderen, als ze minder kapitaalkrachtig zijn, hun containers volladen. Het lijkt erop dat Europa zijn centen niet meer in Afrika verdient. Een voorbeeld, dat ik vandaag hoorde: een goede saxofoon kost in Europa 2.800,00 euro, in China 750,00 !

Op foto: Ghanezen voor De Kandelaar, het kerk-verzamel-gebouw bij Ganzenhoef.