Het scheppen van levendige straten en pleinen was een van de oogmerken van de Bijlmer Vernieuwing, want dan ontmoeten mensen elkaar en gebeurt er iets. Het is er echter niet van gekomen. Weliswaar kregen we bij het Bijlmerstation een best aardig Hoekenrodeplein en is er op de Poort een intiem hangplein, maar het Anton de Komplein en het Annie Romeinplein bij Ganzenhoef zijn grotendeels mislukt. Ze zijn goed voor een markt en een incidenteel evenement, maar verder zijn het lappen grond waar je niet wilt wezen. Ook de twee grote, doorgaande dreven, Karspel- en Bijlmerdreef, zijn mislukte stadsstraten. Je flaneert er niet, je loopt er niet, je fietst er niet, je winkelt er nauwelijks, en alleen met de auto kan je de hele weg door rijden. Het mislukken heeft allemaal te maken met de oude structuur van de Bijlmer, die te grofmazig is , van oudsher met subcentra voor winkels en voorzieningen werkt en verder simpelweg te weinig mensen herbergt om kilometers lange dreven te voorzien van horeca, winkels en voorzieningen. Er komen bovendien geen dagjesmensen en andere toeristen. Ook het mislukken van pleinen heeft daarmee van doen. Er was ook nooit een programma om ze op te leuken en interessant te laten zijn. Geen majestueuze kerk, geen schouwburg, geen Bijenkorf, geen pleinhuizen, geen horeca, geen terrassen en ook geen dicht bevolkte kantoren en universiteiten of hogescholen in de omgeving, die veel publiek brengen, zoals Hoekenrode ervaart. Bovendien ging het ontwerp altijd uit van de grote leegte. Dat werkt echter alleen als er dagelijks veel mensen op rond banjeren, zoals de Dam. Goede pleinen hebben juist behoefte aan veel mogelijkheden tot activiteiten, zoals het Museumplein, aan mooie zitplekken waar je je kan afzonderen, aan diversiteit van bebouwing.  Wat ook helpt is een omsloten bebouwing, die een bepaalde sfeer oproept. Zie foto hieronder: het plein van de betonklos Barbican in London.

In de Bijlmer K-buurt is er nu de roep om een eigen plein tussen de Karspeldreef, het buurthuis, het gezondheidscentrum, de metrobaan en komende nieuwbouw op de oude grond van Kraaiennest (momenteel grasveld met hompen hout, verzaagd tot niet gewenst speeltuig). Het stadsdeel wil er wat voorzieningen neer zetten met bovenop huisjes, maar bewoners en gelovigen uit evangeliekerken en de moskee uit de omgeving smeken en bidden nu om de kale grond als verzamelplek waar de mens samen komt en verbinding met de ander aangaat.  Jazeker, het moet het hart van de buurt worden, hoewel er natuurlijk in heel Amsterdam nauwelijks een plein te vinden is, waar iedereen samen komt en dat als traditioneel dorpsplein fungeert, zoals in oude Portugese dorpjes, waar bewoners ‘avonds komen flaneren en vrouwenkoren hun liederen brengen. Ze verzamelen zich waar een oude boom groeit en er ruimte is, maar op het stenen veld voor buurthuis De Bonte Kraai  komen tot heden geen mensen tezamen. Het is simpelweg lege grond met een buurthuis waar weinig lijkt te gebeuren. Het volk zoekt elkaar niet op. Desalniettemin zou het een horecaplein kunnen worden, zoals bijna alle Amsterdamse pleinen, een horecaplein met zijn eigen publiek, want alles sorteert zich uit. En dan moet het dus bebouwd worden, met café’s, restaurants, terrassen en andere voorzieningen, zodat er reden is om er naar toe te gaan. Bebouwing ook om het knus en veilig te maken. En als dat allemaal niet mogelijk en haalbaar is, want echt groot is de wijk niet en de horeca is er genormeerd, tja dan heb je geen plein, maar wie weet kan er straks iets moois ontstaan tussen de achterkant van het buurthuis en de speeltuin plus tennisbanen. De eerste activiteiten heb je dan binnen. Zet er  alvast mooie bomen in potten neer, net zoals prachtbanken en ander straatmeubilair. Zie de website van Streetlife. En aan die achterkant kan je ook nog uitbreiden, onder de metrobaan bijvoorbeeld. Reken in ieder geval niet op gelovigen als bezoekers. Ze mogen wel voor je plein bidden, maar buiten de kerk gaan er weinig.

Foto bovenin: actie van bewoners om de grond als plein te behouden.