Vanmorgen lag er zo’n rode loper voor de deur, afgegrensd met paaltjes en koord. Geen idee voor wie dit onderscheid bij entree moest worden aangebracht, maar het vertelt wel dat er weer bezoek was. Verplicht ja en om welke promotionele redenen ook georganiseerd. Het betekent dus niet zoveel, maar toch bezoek. En dat is meegenomen, want de op 25 november 2017 geopende museale expo met mode, wat foto’s en schilderijen lijdt tot heden aan bijna volstrekte aanwezigheid van enig bezoek, zoals ook de neven expositie in het CEC-gebouw bij Ganzenhoef: een verzameling zwarte wandjes met foto’s, waterverf-tekeningen en stedebouwkundige tekeningen.
Het staat er allemaal koud en verlaten bij, dit eerbetoon aan 50 jaar Bijlmermeer. En dat is niet alleen omdat de expo’s in een gebouw staan, dat geen enkele bekendheid heeft als kunstruimte of expositiezaal en dat over het algemeen alleen bezocht wordt door ROC-leerlingen en door klanten van een fastfood-restaurant, waarvan laatsten hun eigen buiten ingang verderop hebben. Er is ook geen gezellig café bij de expo’s ingericht, er hangen geen verleidelijke affiches achter de ramen, er staat buiten geen promotiezuil, er wordt überhaupt geen reclame voor gemaakt. Je weet of ziet zelfs niet dat je naar binnen kan. En er is ook weinig op de expo’s dat bezoekers trekt: geen kunstwerk dat men moet zien, geen kunstenaar’s naam die nieuwsgierig maakt, geen verhaal dat de aandacht trekt. Niemand ook, die vrienden en familie erover vertelt, want niemand komt.Ook geen recensie in de krant. En het zou ook zomaar kunnen dat 50 jaar Bijlmermeer in het geheel niet bij de bevolking leeft en zij van buiten geen enkele interesse hebben.
Toch zeggen zij, die het allemaal bedacht hebben, dat de Bijlmer bruist en wel 170 nationaliteiten kent. Het moet dus goed komen, we zijn niet voor niets de bekendste wijk van Nederland.