Het leukste is altijd als een organisatie verrukt is van zichzelf. En dan hoeft het verder nergens meer over te gaan. En dat doet het ook niet bij Shebang, een kunstprojectje dat vuur en verdieping moet geven aan ons Zuidoost samen zijn.

Haar hoofdthema is de radicale ruimte. Ja, wat is dat? Een ruimte, dat spreekt. Maar verder? Ik heb nu m’n tweede Shebang ervaring achter de rug, maar ik weet het niet. Afgelopen zaterdag zaten we bijeen bij Prospekt Eleven op Karspeldreef 14, een te slopen kantoorgebouw van vele etages, maar de liften werken nog, de lampen branden als het moet, en zaterdagmiddag werden er vegan hapjes geserveerd door een pracht verblonde dame, die ook nog erg aardig was.

Prospekt Eleven is ook ruimte, ruimte voor nieuwe initiatieven of kulturele projecten die goedkope meters nodig hebben zoals Black Archives. Shebang zit er dus ook. Ze deed zaterdag een lezing annex beetje praatprogramma annex ‘de professor (Pocorni) vertelt’, maar deed hij wel heel vlak en zonder mike. Ik luisterde, viel een beetje weg, veerde op bij onzin en had lol door Peter Dautzenberg als die aan hoofdtafel ook wat zei. Als publiek waren we vooral een groepje luisterende oudjes en kunstenaars denk ik. En waarover het ging? Het zou over gentrificatie gaan – de rijken die de armen uit mooie woongebieden rammen – maar ik heb geen idee. Gelukkig snapte ik wel wat, zodat ik regelmatig even van me kon laten horen, maar dat vonden die anderen weer niet zo leuk.

En zo kreeg ik langzaam maar zeker het verontrustende idee, dat de Radicale Ruimte voor een bepaald soort hen is, hoewel niet perse voort komend uit het ‘geslachtelijke’. Ik denk dat het verder iedereen aan z’n reet zal roesten.